زاغی تنها پرنده و یکی از معدود جانورانی است که میتواند تصویر خود در آینه را تشخیص دهد.[۳]
فصل جفتگیری زاغی در بهار است و نمایش معاشقه آن به این شکل است که جنس نر بهسرعت پرهای سرش را بالا و پایین میبرد. دمش را مانند بادبزن باز و بسته میکند و صدایی آرام و متفاوت از صدای خود ایجاد میکند. با باز کردن پرهای سفید شانههایش سعی میکند توجه پرندهٔ ماده را به سمت خود جلب نماید. پروازهای کوتاه و دنبالبازی نیز بخشی از معاشقه این پرنده است. بین ۵ تا ۸ تخم میگذارد و در فروردین روی تخم میخوابند.
زاغی ماده در حدود ۱۸ تا ۱۹ روز بر روی تخمها میخوابد و در این مدت زاغی نر برای او غذا میآورد. پس از به دنیا آمدن جوجهها، هر دو زاغی نر و ماده به همه آنها غذا میدهند و در صورتی که منابع غذایی محدود و میزان غذا کم باشد جوجه بزرگتر و قویتر تمام غذاها را میگیرد و با این کار زاغیها مطمئن میشوند که حداقل یکی از جوجهها زنده میماند. جوجهها پس از ۲۶ تا ۳۰ روز از لانه بیرون آمده و تا بیشتر از چهار هفته بعد کماکان از پدر و مادر خود غذا دریافت میکنند.[۴]
تغذیه
زاغیها همهچیزخوار هستند و رژیم غذایی آنها از میوه تا مُردار را در برمیگیرد. رژیم غذایی زاغیها در تابستان شامل بیمهرگان و حشراتی چون مگس، کرم و عنکبوت است و در پاییز و زمستان به خوردن میوه، مُردار و گرفتن پرندگان و پستانداران کوچک میپردازند.[۵]
مطالعهای در شمال ایران بر روی زاغیها نشان داده که میانگین وزن بدن زاغیها ۲۱۵ گرم و میانگین طول کل بدن ۴۶.۳ سانتیمتر و نسبت جنسی ماده به نر در نمونه ۱.۱ به ۱ بودهاست. بررسی محتویات سنگدان در زمستان نشان داد که ۸۱ درصد از مواد جانوری شامل حشرات، سوسکها و بندپایان و ۱۹ درصد از مواد گیاهی شامل گندم، جو، خردهٔ نان و بذر گیاهان تغذیه کرده بود. میانگین طول روده هم ۶۱۱ میلیمتر و نسبت طول روده به طول کل بدن برابر ۱.۳ به ۱ بود که این نسبت ارجحیت رژیم غذایی گوشتخواری را نشان میدهد. تغذیه زاغی از تخم، جوجه یا گنجشکسانان کوچک جثهٔ دیگر هم در برخی از منابع ذکر شدهاست.
ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
آرشیو
آمار سایت